ஏக்கம் என்பது வாழ்க்கையின் குறைபாடுகள் பற்றிய எண்ணங்களையும் உணர்வுகளையும் ஒரு இலட்சியத்தின் பார்வையுடன் பொருத்துகிறது. அதிக அளவு ஏக்கத்தை அனுபவிப்பவர்கள் நல்வாழ்வு குறைவதையும் மாற்றத்திற்கான விருப்பத்தையும் அனுபவிக்கின்றனர்.அதிகமாக விரும்புவது நல்வாழ்வைக் குறைக்கிறது, அதே நேரத்தில் மனநிறைவு வேண்டும் என்ற முரண்பாடுகளுக்கு கவனம் செலுத்துவதைக் குறைக்கிறது.
இந்த ஆசையின் அனுபவங்கள் பெரும்பாலும் குறியீட்டு அர்த்தத்தில் நிறைந்தவை. நமது ஆசையின் பொருள் பரந்த அளவிலான ஆழமான நோக்கங்களையும் விருப்பங்களையும் குறிக்கிறது. ஆசையின் மத்தியில், நாம் அடிக்கடி நம் வாழ்க்கையை மதிப்பிடுகிறோம், நம்மையும் நம் சூழ்நிலையையும் ஒரு கற்பனையான இலட்சிய அல்லது வெற்றிகரமான நபருடன் ஒப்பிடுகிறோம். வாழ்க்கையில் அதிக அளவு ஏக்கத்தை அனுபவிப்பவர்கள் நல்வாழ்வு குறைவதையும் மாற்றத்திற்கான உலகளாவிய விருப்பத்தையும் அனுபவிக்கிறார்கள். இருப்பினும், நிறைவேறாத ஏக்கங்களுடன் போராடும் பெரும்பாலான மக்கள், தங்கள் வாழ்க்கையின் அந்தப் பகுதியில் மாற்றத்தைச் செய்வதற்கு தங்களுக்குக் கட்டுப்பாடு அல்லது சக்தி குறைவாக இருப்பதாக உணர்கிறார்கள்.
"விருப்பம்" என்பது , நீங்கள் உண்மையிலேயே உங்களுக்காக என்ன விரும்புகிறீர்கள் என்பதற்கும், சமூகம் உங்களுக்கு என்ன வேண்டும் என்று விரும்புகிறது என்பதற்கும் இடையேயான கேள்விகளை எழுப்புகிறது. இது எனது சொந்த வாழ்க்கையில் நான் ஆராயும், எனது நண்பர்கள் ஆராயும், மேலும் எனது கதாபாத்திரங்கள் புத்தகத்தில் ஆராயும் ஒரு கேள்வி. புத்தகத்தில் எனக்குப் பிடித்த சில பகுதிகள் என்னவென்றால், எனது முக்கிய கதாபாத்திரம் தனது காதலனுடனான தனது உறவை ஒப்பிடுவது, அவர் சற்று ஒதுக்கப்பட்டவர், அவரது சிறந்த நண்பர் மற்றும் அவரது சிறந்த நண்பரின் வருங்கால மனைவியுடன் ஒப்பிடுவது, அவரது உறவு வெளிப்புறமாக மிகவும் பாசமாகவும், மிகவும் உணர்ச்சிவசப்படக்கூடியதாகவும் உள்ளது, மேலும் இது எனது முக்கிய கதாபாத்திரத்தை யோசிக்க வைக்கிறது, என் உறவில் ஒரு குறிப்பிட்ட வகையான காதல் காணாமல் போயிருக்கிறதா? அது நான் தனிப்பட்ட முறையில் உணர்ந்த ஒன்று - ஒரு மகிழ்ச்சியான ஜோடியின் ஒரு குறிப்பிட்ட முறையை நாங்கள் பார்க்கிறோம், உங்கள் உறவில் நீங்கள் அதைச் செய்யவில்லை என்றால், இங்கே ஏதாவது தவறு இருக்கிறதா என்று நீங்கள் நினைக்கிறீர்கள்? ஏக்கத்தின் அடையாளமாக இருக்கக்கூடிய அந்த சிறிய விஷயங்களை என் நாவலில் படம்பிடிக்க விரும்பினேன்.
பாலின பாத்திரங்கள் எவ்வாறு மாறுகின்றன, பெண்களும் ஆண்களும் ஒரே மாதிரியான பாத்திரங்களை ஏற்கத் தொடங்குகிறார்கள் என்பதை ஆராய்வதும் எனக்கு சுவாரஸ்யமாக இருந்தது . என் கதாபாத்திரத்தின் வாழ்க்கையில் வரும் பெண்கள் அந்த சமூக மாற்றங்களை உள்ளடக்கும் பொறுப்பை அவள் மீது முன்வைக்கிறார்கள், ஆனால் அவள் உண்மையில் மிகவும் பாரம்பரியமான பாத்திரத்தை ஏற்றுக்கொள்வதில் பெருமைப்படுகிறாள் என்று வெட்கப்படுகிறாள். தனிப்பட்ட முறையில், எனக்குப் பிடித்தவர்களை கவனித்துக்கொள்வதை நான் விரும்புபவன் - நான் ஒரு மூத்த சகோதரர் , அதனால் நான் மக்களை கவனித்துக்கொள்வதற்கும் பொறுப்பேற்பதற்கும், பொறுப்பாக இருப்பதற்கும் பழகிவிட்டேன். பாலின பாத்திரங்களை மீற விரும்புவது என்ற எண்ணத்துடன் அது மோதக்கூடும் என்று நான் நினைக்கிறேன், அந்த இரண்டு ஆசைகளையும் நான் எவ்வாறு சரிசெய்வது?
உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்த சரியான வழி இருக்கிறதா?
நீங்க ரெண்டு பேரும் உங்க வாழ்க்கைக்கு நன்றி சொல்லலாம்னு நினைக்கிறேன், ஆனா உங்களுக்கு வேற என்ன நடந்திருக்கும்னு யோசிக்கவும் மாட்டாங்க. என் கேரக்டர், தன்னோட இருப்பை வச்சு சந்தோஷமா இருக்க அனுமதிக்கப்படணும்னு ஆசைப்படுற ஒருத்தர், அந்த மாதிரி அவங்க வாழ்க்கைக்கு நன்றி சொல்லணும், ஆனா வெளியவே தள்ளப்படுறாங்க, உள்ளுக்குள்ள ஏதோ ஒண்ணு இருந்து, இன்னும் நிறைய கேட்கணும், தன்னோட இருப்பத கேள்வி கேக்கணும்னு தோணுது, அதனால அது ஒரு சுவாரசியமான இழுபறி. நான் ரொம்ப சீக்கிரமா நன்றி சொல்றேனோன்னு அவளுக்கு தோணுது. ஒருவேளை நான் சரியாயிடுச்சு. ஒருவேளை என் வாழ்க்கையில இன்னும் நிறைய இருக்கலாம்.
