மிகவும் மனவேதனை தரும் நிகழ்வுகளில் ஒன்று , குறிப்பாக ஒரு இளைஞர் தற்கொலை . பல இளைஞர் தற்கொலைகள் தங்கள் சகாக்களால் கொடுமைப்படுத்தப்படும் இளைஞர்களால் செய்யப்படுகின்றன. பாலின அடையாளங்கள் இல்லாத இளைஞர்கள் (LGBTQ - லெஸ்பியன், கே, பைசெக்சுவல், டிரான்ஸ்ஜெண்டர் மற்றும் கேள்வி கேட்பது என்ற சுருக்கத்தால் அறியப்படுகிறது) நேரடியான குழந்தைகளை விட தற்கொலைக்கு மிக அதிக ஆபத்தில் உள்ளனர் என்பதும் நன்கு நிறுவப்பட்டுள்ளது. LGBTQ தற்கொலைகள் பெரும்பாலும் கொடுமைப்படுத்துதல் எதிர்ப்பு சட்டங்கள் மற்றும் முன்முயற்சிகளை தீவிரப்படுத்துவதற்கான தூண்டுதலாக செயல்படுகின்றன .
தற்கொலைகள் ஒட்டுமொத்த சமூகத்திலும் சகிப்புத்தன்மையை அதிகரிக்கும் முயற்சிகளுக்கு ஊக்கமளித்துள்ளன. சகிப்புத்தன்மை கொண்ட சமூகத்திற்காகப் போராடுவதன் மூலம், LGBTQ இளைஞர்கள் துன்புறுத்தப்படுவதை நிறுத்தி, தற்கொலை செய்து கொள்ள நினைப்பதற்கான காரணத்தை நீக்குவார்கள் என்று வக்காலத்து குழுக்கள் நம்புகின்றன. உண்மையில், உணர்திறனை ஊக்குவிப்பதற்கான போராட்டம் மிகப்பெரிய முன்னேற்றத்தை அடைந்துள்ளது, இன்று நீங்கள் உணர்ச்சியற்றதாகக் கருதக்கூடிய ஒன்றைச் சொன்னதற்காக உங்கள் வேலையை இழக்க நேரிடும் அல்லது பள்ளியிலிருந்து வெளியேற்றப்படலாம்.
பாகுபாடு காண்பதும், பாரபட்சமான சிந்தனையை வெளிப்படுத்துவதும் சட்டவிரோதமாகிவிட்டது. தொடக்கப்பள்ளி முதல் பல்கலைக்கழகம் வரையிலான பள்ளிகள் சகிப்புத்தன்மையை ஊக்குவிக்கவும் அமல்படுத்தவும் கடமைப்பட்டுள்ளன. LGBTQ ஆதரவு குழுக்கள் பெருகிவிட்டன. இவ்வளவு பெரிய முன்னேற்றம் இருந்தபோதிலும், LGBTQ இளைஞர்களின் துயரமான தற்கொலைகள் தொடர்ந்து செய்திகளில் இடம்பிடித்து, நம் இதயத்தை உலுக்கி, கொடுமைப்படுத்துதலில் ஈடுபடத் துணியும் உணர்ச்சியற்ற இளைஞர்களுக்கு எதிராக சீற்றத்தைத் தூண்டுகின்றன. தற்கொலை புள்ளிவிவரங்கள், ஏதேனும் இருந்தால், சமீபத்திய ஆண்டுகளில் இளைஞர் தற்கொலைகளில் அதிகரிப்பு காட்டுகின்றன.
நாம் ஏதாவது தவறு செய்கிறோமா?
ஒரு பெண் என்று அடையாளம் காட்டிய 16 வயது சிறுவன் சகாக்களால் கொடுமைப்படுத்தப்படுவதை பொறுத்துக்கொள்ள முடியாததால் தற்கொலை செய்து கொண்டார். தனது நிலையைப் பற்றி கூறும் வீடியோக்களை யூடியூப்பில் வெளியிட்டு, மற்ற திருநங்கை டீனேஜர்களுக்கு ஒப்பனை குறித்து ஆலோசனை வழங்கி வந்தார் . பொதுமக்களிடமிருந்து உணர்ச்சிபூர்வமான ஆதரவைப் பெறும் நம்பிக்கையில் கொடுமைப்படுத்தப்படும் குழந்தைகள் இதுபோன்ற வீடியோக்களை தயாரிப்பது பொதுவானதாகிவிட்டது. பெரும்பாலும் இந்த வீடியோக்கள் வைரலாகின்றன. குழந்தைகளின் இந்த இதயப்பூர்வமான படைப்புகளால் நாம் அனைவரும் நெகிழ்ச்சியடைகிறோம், அவர்களுக்கு உதவ விரும்புகிறோம், எனவே நாங்கள் அவற்றை அனைவருக்கும் பரப்புகிறோம். ஊடகங்கள் குறிப்பாக அவர்களை நேசிக்கின்றன, அவற்றை முக்கிய செய்திகளாக மாற்றுகின்றன. துரதிர்ஷ்டவசமாக, அவளும் இதுபோன்ற வீடியோக்களை வெளியிட்ட மற்றவர்களும் தற்கொலை செய்து கொள்ளும் நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டுள்ளனர்.
யார் குற்றம் சொல்ல வேண்டும்?
சிறுவனின் தற்கொலை பற்றிய செய்திகள், துயரத்தைத் தடுக்கத் தவறியதக பலர் குறை கூறுகின்றன. உண்மையில், கொடுமைப்படுத்தப்படும் மாணவர்கள் தங்கள் வாழ்க்கையை முடித்துக் கொள்ளும் ஒவ்வொரு முறையும் நாங்கள் பள்ளிகளைக் குறை கூறுகிறோம். ஆனால் நமது LGBTQ ஆதரவு அமைப்புகள் எப்படி இருக்கின்றன? உதவி கேட்டு வந்த குழந்தைகளின் தற்கொலைகளைத் தடுக்கத் தவறியதற்காக அவர்கள் ஏன் ஒருபோதும் குற்றம் சாட்டப்படுவதில்லை? இந்த அமைப்புகளில் பணிபுரிபவர்கள் அவர்களின் துன்பத்தைப் போக்குவதில் நிபுணர்களாக இருக்க வேண்டாமா? அவர்கள் தற்கொலை செய்வதை எப்படித் தடுப்பது என்று நமக்குத் தெரியாவிட்டால், பள்ளிகளுக்கு எப்படி அதை எப்படிச் செய்வது என்று தெரியும்?
நாங்கள் LGBTQ அமைப்புகளையும் குறை சொல்லவில்லை. தற்கொலையைத் தடுக்கத் தவறியதற்காக அவர்கள் மீது பழி சுமத்தப்படத் தகுதி இல்லை. ஆனால் நான் ஒரு உளவியலாளர், கொடுமைப்படுத்துதலை ஒழிக்கத் தவறியதற்காக பலர் மீது நியாயமற்ற முறையில் குற்றம் சாட்டப்படுவது பல ஆண்டுகளாக என்னைத் தொந்தரவு செய்து வருகிறது.
LGBTQ அமைப்புகள் அதிக தற்கொலைகளைத் தடுக்க முடியுமா?
LGBTQ குழந்தைகளுக்கு உதவுவதற்கான எங்கள் அடிப்படை அணுகுமுறை அவர்களை கொடுமைப்படுத்துவதை நிறுத்த வாய்ப்பில்லை. எங்கள் ஆதரவு அமைப்புகளில் அவர்களுக்கு மதிப்புமிக்க தோழமையை வழங்க முடியும். அவர்களின் வாழ்க்கை முறையை வழிநடத்த அவர்களுக்கு உணர்ச்சிபூர்வமான ஆதரவையும் நடைமுறை வழிகாட்டுதலையும் வழங்க முடியும். சமூக மாற்றத்திற்கான பரப்புரையில் நாம் பங்கேற்கலாம். ஆனால் அவர்கள் பள்ளிக்குச் சென்றால், அவர்களது சகாக்கள் தொடர்ந்து அவர்களை கேலி செய்தால், அவர்கள் தொடர்ந்து துயரத்தில் மூழ்கி, வாழ்க்கை தாங்க முடியாத அளவுக்கு வேதனையானது என்று உணர வாய்ப்புள்ளது. இதனால், எங்கள் LGBTQ நடவடிக்கைகள் ஒரு ஆஸ்பிரின் போல செயல்படக்கூடும், இது 24 மணி நேர வலியிலிருந்து தற்காலிக நிவாரணம் அளிக்கும் ஒரு தீவாக இருக்கலாம்.
LGBTQ குழந்தைகளுக்கு நாம் பொதுவாக என்ன சொல்கிறோம் என்று யோசித்துப் பாருங்கள். அவர்களின் நோக்குநிலைக்காக அவர்களை அவமதிப்பது மோசமானது. உண்மையில், அதை ஒரு குற்றமாக மாற்ற நாங்கள் போராடியது மிகவும் மோசமானது . யாரும் அவர்களை இழிவுபடுத்தாமல் பள்ளிக்குச் செல்லும் உரிமை அவர்களுக்கு உண்டு என்றும், சமூகமும் பள்ளிகளும் யாரையும் அவர்களை மோசமாகவோ அல்லது பயமுறுத்தவோ அனுமதிக்கக்கூடாது என்றும் நாங்கள் அவர்களிடம் சொல்கிறோம்.
LGBTQ குழந்தைகள் மீது நமக்கு உண்மையிலேயே அக்கறை இருந்தால், அவர்களுக்கு நல்ல நோக்கங்களை விட அதிகமானவற்றை வழங்க வேண்டும். கொடுமைப்படுத்துதலால் அவர்கள் வருத்தப்படுவதை நிறுத்த நாம் உண்மையில் உதவ வேண்டும். அப்போதுதான் அவர்கள் ஆபத்திலிருந்து விடுபடுவார்கள். அப்போதுதான் அவர்கள் மகிழ்ச்சியாக இருக்க முடியும். அப்போதுதான் கொடுமைப்படுத்துதல் நிறுத்தப்படும், ஏனென்றால் வருத்தப்படுவதுதான் கொடுமைப்படுத்துதலைத் தூண்டுகிறது.
ஆனால் பாதிக்கப்பட்டவர்களைப் பாதுகாப்பதிலும், கொடுமைப்படுத்துபவர்களை மாற்றுவதிலும் கவனம் செலுத்தும் திட்டங்கள் மற்றும் கொள்கைகளை நம்பியிருப்பதன் மூலம் நாம் இதைச் சாதிக்க வாய்ப்பில்லை. சிறந்த நிலையில், இத்தகைய முயற்சிகள் கொடுமைப்படுத்துதலை 20% குறைக்கின்றன, மோசமான நிலையில் அதிகரிப்புக்கு வழிவகுக்கும். 80% அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட தோல்வி விகிதம் நம்மை எப்படி உணர வைக்கிறது?
தர்க்கரீதியாக, LGBTQ குழந்தைகளுக்கு தாங்களாகவே கொடுமைப்படுத்தப்படுவதை எப்படி நிறுத்துவது என்பதைக் கற்றுக்கொடுப்பதே சிறந்த தீர்வாகும். இது அவர்களுக்கு மற்றவர்களிடமிருந்து பாதுகாப்பு மற்றும் உதவி தேவையில்லை என்பதற்காகவும், முழு உலகமும் முழுமையாக சகிப்புத்தன்மையுடன் மாறும் வரை காத்திருக்க வேண்டிய அவசியமில்லை என்பதற்காகவும் மீள்தன்மை கொண்டவர்களாக மாறுவதை உள்ளடக்குகிறது.
துரதிர்ஷ்டவசமாக, எங்கள் LGBTQ அமைப்புகள் இளைஞர்களுக்கு மற்றவர்களை கொடுமைப்படுத்துவதை நிறுத்துவது எப்படி என்று கற்பிக்கத் தயாராக இல்லை. இந்தக் குறைபாட்டிற்கு இரண்டு காரணங்கள் உள்ளன. ஒன்று, பெரும்பாலான தொழில் வல்லுநர்கள் LGBTQ சமூகத்தில் நிபுணத்துவம் பெற்றிருந்தாலும் இல்லாவிட்டாலும், இதை எப்படிக் கற்பிப்பது என்று தெரியவில்லை. எளிமையான உண்மை என்னவென்றால், குழந்தைகளுக்கு கொடுமைப்படுத்தப்படுவதை நிறுத்துவது எப்படி என்று கற்பிக்க நிபுணர்களுக்கு தொடர்ந்து பயிற்சி அளிக்கப்படுவதில்லை .
இரண்டாவது காரணம், அதை நாம் கற்பிக்க விரும்புவதில்லை . சமீப வருடங்களாக நம்மை வழிநடத்தி வரும் பார்வை என்னவென்றால், கொடுமைப்படுத்தப்படும் குழந்தைகள் பாதிக்கப்பட்டவர்கள், பாதிக்கப்பட்டவர்கள் மாற வேண்டியதில்லை. பிரச்சனை சமூகம், எனவே சமூகம் மாற்றத்தை செய்ய வேண்டும். "பாதிக்கப்பட்டவர்களைக் குறை கூறும்" பாவத்தைத் தவிர்க்க வேண்டும் என்ற நமது விருப்பத்தின் காரணமாக, எங்கள் வாடிக்கையாளர்களுக்கு அவர்களுக்கு மிகவும் தேவையான உதவியை வழங்கத் தவறிவிடுகிறோம் .
இதை உணர எனக்கு பல வருடங்கள் ஆனது. பல சந்தர்ப்பங்களில் LGBTQ மக்களுக்கு சேவை செய்யும் பள்ளிகள் மற்றும் அமைப்புகளுக்கு இலவச பயிற்சி அளித்துள்ளேன். என் வாழ்நாள் முழுவதும், அவர்கள் ஏன் இவ்வளவு தாராளமான சலுகையை எனக்கு வழங்கவில்லை என்பதை என்னால் புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை. அவர்கள் இந்த குழந்தைகளுக்கு உதவ விரும்பவில்லையா? இறுதியில் எனக்கு செய்தி கிடைத்தது. பாதிக்கப்பட்டவரைத் தவிர மற்ற அனைவரும் மாற வேண்டும்.
ஒரு சார்பு இல்லாத சமூகத்தை உருவாக்குவது என்ற நீண்டகால அரசியல் இலக்கைப் பற்றி கொஞ்சம் குறைவாக அக்கறை கொள்ளுங்கள், மேலும் இப்போதே கொடுமைப்படுத்துதலைக் கையாள இளைஞர்களுக்கு மீள்தன்மை மற்றும் ஞானத்தை வழங்குவதில் இன்னும் கொஞ்சம் அக்கறை கொள்ளுங்கள். ஒவ்வொரு தற்கொலையும் ஒரு இறுதி சோகம், பெரும்பாலும் தடுக்கக்கூடிய ஒன்றாகும். தற்கொலை செய்து கொள்ளும் ஒவ்வொரு கொடுமைப்படுத்தப்பட்ட குழந்தையிலும், தினமும் கொடுமைப்படுத்தலுக்கு ஆளாகிறார்கள், தங்கள் உயிரை மாய்த்துக் கொள்ளாத நூற்றுக்கணக்கானவர்கள் இருக்கிறார்கள் என்பதை மறந்துவிடக் கூடாது. அவர்கள் தங்கள் துன்பங்களுக்கு ஒரு முடிவு காண வேண்டும்.
