ஒரு அன்புக்குரியவர் மாயைகள் அல்லது மாயத்தோற்றங்களை அனுபவிப்பதைப் பார்ப்பது பயமாக இருக்கலாம், இது யதார்த்தத்திலிருந்து ஒரு இடைவெளி. ஆனால் இந்த அறிகுறிகளுக்குப் பின்னால் ஒரு ஆழமான உயிரியல் கதை உள்ளது. மனநோய் என்பது முன்பு இருந்த மர்மம் அல்ல. மரபணுக்கள் , மூளை வேதியியல், சுற்றுச்சூழல் வெளிப்பாடுகள் மற்றும் வாழ்க்கை அனுபவங்களின் சிக்கலான தொடர்புகளால் வடிவமைக்கப்பட்ட பல சாத்தியமான காரணங்களைக் கொண்ட ஒரு அறிகுறி இது என்பதை இப்போது நாம் அறிவோம் .
மனநோய் என்பது ஒரு நோயறிதல் அல்ல, இது பல நிலைகளின் இறுதி பொதுவான பாதையாக சிறப்பாகப் புரிந்து கொள்ளப்படுகிறது. காய்ச்சல் தொற்றுகள், புற்றுநோய் அல்லது நோயெதிர்ப்பு மண்டலக் கோளாறுகளுடன் தொடர்புடையது போலவே, மனநோய் என்பது மனநோய், மருந்து அல்லது மருந்து பயன்பாடு, நரம்பியல் கோளாறுகள் அல்லது கடுமையான உளவியல் மன அழுத்தம் உள்ளிட்ட பல்வேறு செயல்முறைகளால் ஏற்படலாம் . இந்த காரணங்களை ஒன்றிணைப்பது மூளையின் யதார்த்தத்தை விளக்குவதற்கும் அனுபவத்தை ஒழுங்குபடுத்துவதற்கும் உள்ள திறனில் அவற்றின் தாக்கமாகும்.
மனநோய் மக்கள் தொகையில் சுமார் 3% பேரை மட்டுமே பாதிக்கிறது என்றாலும், அதன் தாக்கம் ஆழமானது. உலகளவில் இயலாமைக்கான முதல் 20 காரணங்களில் ஸ்கிசோஃப்ரினியா மட்டுமே உள்ளது. மனநல கோளாறுகள் உள்ள நபர்கள் பொது மக்களை விட 5 முதல் 10 மடங்கு அதிகமாக தற்கொலை அபாயத்தை எதிர்கொள்கின்றனர். ஆயுட்காலம் 10 முதல் 20 ஆண்டுகள் வரை குறைக்கப்படுகிறது, பெரும்பாலும் இருதய நோய், நீரிழிவு நோய் மற்றும் மருத்துவ பராமரிப்பு போதுமானதாக இல்லாததால். சிகிச்சை பயனுள்ளதாக இருக்கும், ஆனால் மீட்சி என்பது விதியை விட விதிவிலக்காகவே உள்ளது, ஸ்கிசோஃப்ரினியா உள்ளவர்களில் 10-20% பேர் மட்டுமே முழுமையான நிவாரணத்தை அடைகிறார்கள்.
மனநல கோளாறுகள் அனைத்து சமூகங்களிலும் சமமாக வெளிப்படுவதில்லை. கிராமப்புற அமைப்புகளுடன் ஒப்பிடும்போது நகர்ப்புற வாழ்க்கை இரு மடங்குக்கும் அதிகமான ஆபத்தை ஏற்படுத்துகிறது. சிறுபான்மை குழுக்கள் மற்றும் சமூக பொருளாதார நெருக்கடியை எதிர்கொள்பவர்கள் அதிக ஆபத்தில் உள்ளனர், பாகுபாடு , சமூக விலக்கு மற்றும் பராமரிப்புக்கான அணுகல் குறைவதால் ஏற்படும் நீண்டகால மன அழுத்தம் காரணமாக இருக்கலாம்.
பாலினமும் முக்கியமானது, ஆண்கள் மனநோய் நிலையின் ஆரம்ப தொடக்கத்தையும், அதிக "எதிர்மறை" அறிகுறிகளையும் (எ.கா. சமூக விலகல் மற்றும் கல்விச் சரிவு) அனுபவிக்கின்றனர், அதே நேரத்தில் பெண்கள் பெரும்பாலும் மனச்சோர்வு மற்றும் பித்து போன்ற மனநிலை தொடர்பான அறிகுறிகளைக் காட்டுகிறார்கள் , அதே நேரத்தில் பொதுவாக சிறந்த முன்கூட்டிய செயல்பாட்டைத் தக்க வைத்துக் கொள்கிறார்கள். இந்த முறைகள் சமூக மட்டத்தில் தலையீடு, கலாச்சார ரீதியாக தகவலறிந்த பராமரிப்பு மற்றும் சிகிச்சைக்கு உயிரியல்-உளவியல்-சமூக அணுகுமுறை ஆகியவற்றின் அவசியத்தை அடிக்கோடிட்டுக் காட்டுகின்றன.
டோபமைன் என்பது முதலில் தொடர்புடையதாகக் கண்டறியப்பட்ட நரம்பியக்கடத்தியாகும், மேலும் இது மிகவும் ஆய்வு செய்யப்பட்ட ஒன்றாகும். பொதுவாக வெகுமதி அடிப்படையிலான கற்றலுடன் தொடர்புடையது, டோபமைன் நமது அனுபவங்களுக்கு அர்த்தத்தை வழங்க உதவுகிறது என்பதையும் நாம் அறிவோம், மேலும் மனநோயில், இந்த அமைப்பு சீரற்றதாகிவிடும்: சீரற்ற காட்சிகள், ஒலிகள் அல்லது எண்ணங்கள் தீவிர முக்கியத்துவத்தால் நிரப்பப்பட்டு, சித்தப்பிரமை அல்லது பிரமைகளுக்கு வழிவகுக்கும். ஆழமான மற்றும் பரிணாம ரீதியாக பழைய மூளைப் பகுதிகளை நமது அறிவாற்றல் மற்றும் உணர்ச்சி மையங்களுடன் இணைக்கும் பாதைகளில் டோபமைன் D2 ஏற்பிகளைத் தடுப்பதன் மூலம் ஆன்டிசைகோடிக் மருந்துகள் செயல்படுகின்றன.
மற்றொரு முக்கிய நரம்பியக்கடத்தியான செரோடோனின் , உணர்வையும் உணர்ச்சியையும் மாற்றியமைக்கிறது. சைலோசைபின் மற்றும் எல்எஸ்டி போன்ற செரோடோனின் ஏற்பிகளில் (குறிப்பாக 5HT2a ஏற்பி என்று அழைக்கப்படும் ஒன்று) செயல்படும் சைகடெலிக் மருந்துகள், உணர்ச்சி மற்றும் உணர்ச்சி பெருக்கத்தில் இந்த அமைப்பு வகிக்கும் பங்கை எடுத்துக்காட்டும் மனநோய் அனுபவங்களைப் பிரதிபலிக்கின்றன. இரண்டாம் தலைமுறை ஆன்டிசைகோடிக்குகள் செரோடோனின் ஏற்பிகளுடன் தொடர்பு கொண்டு டி2 ஏற்பி அடைப்பை நிறைவு செய்கின்றன. பிமாவன்செரின் போன்ற புதிய மருந்துகள் செரோடோனினை மட்டும் குறிவைத்து டோபமைன் அமைப்புகளைத் தவிர்க்கின்றன, இது பார்கின்சன் நோயால் பாதிக்கப்பட்ட நோயாளிகளுக்கு டோபமைன் அடிப்படையிலான மருந்துகள் விறைப்பு மற்றும் இயக்க சிக்கல்களை மோசமாக்குகின்றன.
அசிடைல்கொலின் என்பது நரம்பியல் அறிவியலுக்கு நன்கு தெரிந்ததே , கோலிங்கெர்ஜிக் அமைப்புகள் பரிணாம ரீதியாக பழமையானவை மற்றும் விலங்கு மூளையில் நன்கு பாதுகாக்கப்படுகின்றன. இது கவனம் , கற்றல் மற்றும் உணர்ச்சி தொனிக்கு இன்றியமையாதது. அட்ரோபின் போன்ற சேர்மங்கள் இந்த அமைப்புகளில் தலையிடுகின்றன, இதனால் கடுமையான மாயத்தோற்றங்கள், பிரமைகள் மற்றும் மயக்கம் ஏற்படுகிறது. கோபன்ஃபி எனப்படும் சமீபத்தில் உருவாக்கப்பட்ட மருந்து மஸ்கரினிக் ஏற்பிகள் மூலம் இந்த அமைப்பை குறிவைக்கிறது மற்றும் ஸ்கிசோஃப்ரினியாவின் எதிர்மறை அறிகுறிகளில் உண்மையான முன்னேற்றத்தை வழங்கும் முதல் மருந்து மற்றும் நேர்மறை அறிகுறிகளுக்கு சிகிச்சையளிப்பதோடு மட்டுமல்லாமல் அறிவாற்றலையும் மேம்படுத்த முடியும்.
நரம்பியல் உடற்கூறியல் முழுவதும் பாதிக்கப்படுகிறது, சாம்பல் பொருள் மற்றும் வெள்ளை பொருள் இரண்டிலும் மாற்றங்கள் ஏற்படுகின்றன. முன்-முன்புறப் புறணி (இது திட்டமிடல், நுண்ணறிவு மற்றும் செயல்பாட்டு நினைவகத்தை நிர்வகிக்கிறது ) மற்றும் டெம்போரல் லோப்கள் மற்றும் ஹிப்போகாம்பஸ் (இது மொழி, கதை மற்றும் நினைவகத்தை ஆதரிக்கிறது) ஆகியவற்றில் சாம்பல் பொருள் இழப்பு தொடர்ந்து காணப்படுகிறது. மூளைப் பகுதிகள் நீண்ட தூரங்களில் தொடர்பு கொள்ள அனுமதிக்கும் மைலினேட்டட் ஆக்சான்களின் மூட்டைகளான வெள்ளைப் பொருள் பாதைகள், உணர்ச்சி மிகுந்த சுமை, சமூக குறிப்புகளின் தவறான விளக்கம் மற்றும் துண்டு துண்டான சிந்தனை செயல்முறைகளுக்கு பங்களிக்கின்றன.
மரபியல் மற்றும் வளர்ச்சி பாதிப்புகள் ?
மனநோய் பொதுவாக இளமைப் பருவத்தின் பிற்பகுதியிலோ அல்லது முதிர்வயதின் முற்பகுதியிலோ வெளிப்படுகிறது; இது மூளையில் பெரிய மாற்றங்கள் நிகழும் காலமாகும், இதில் சினாப்டிக் கத்தரித்தல் மற்றும் மன அழுத்தத்திற்கு ஆளாகும் தன்மை அதிகமாக இருக்கும் டோபமைன் செயல்பாடு அதிகரிப்பு ஆகியவை அடங்கும். இருப்பினும், பிறப்புக்கு முன்பே கூட, எந்த நேரத்திலும் ஆபத்து ஏற்படலாம். மகப்பேறுக்கு முந்தைய தொற்றுகள், பிரசவத்திற்கு முந்தைய மன அழுத்தம் மற்றும் ஊட்டச்சத்து குறைபாடு, குழந்தைப் பருவ துன்பம் மற்றும் சுற்றுச்சூழல் நச்சுகள் ஆகியவை ஆபத்தை அதிகரிக்கின்றன.
மரபணு ரீதியாக, எந்த ஒரு தனி பிறழ்வும் மனநோயை ஏற்படுத்துவதில்லை. உண்மையில், ஒரே மாதிரியான இரட்டையர் ஆய்வுகளில், ஒரு உடன்பிறந்தவருக்கு ஸ்கிசோஃப்ரினியா இருப்பது கண்டறியப்பட்டால், மற்றவருக்கும் ஏற்படுவதற்கான வாய்ப்பு 40-50% மட்டுமே. மரபணு அளவிலான தொடர்பு ஆய்வுகள் இருந்தபோதிலும், நமது டிஎன்ஏ வரிசையில் உள்ள ஒற்றை நியூக்ளியோடைடு பாலிமார்பிஸங்களின் அளவு, மனநோய் நிலையை உருவாக்கும் சாத்தியக்கூறுகளை கணிக்க முடியும் என்பதை ஆராய்ச்சியாளர்கள் அடையாளம் கண்டுள்ளனர்; ஆராய்ச்சியாளர்கள் இதை பாலிஜெனிக் ஆபத்து மதிப்பெண் என்று அழைக்கின்றனர்.
மனநோய் பற்றிய நமது புரிதலை, தெளிவான ஆபத்து காரணிகள் மற்றும் தலையீட்டு புள்ளிகளுடன், உணர்ச்சிக் கோளாறிலிருந்து உயிரியல் கோளாறாக மாற்ற ஆராய்ச்சி உதவியுள்ளது. நோயாளிகள் மற்றும் அவர்களது குடும்ப உறுப்பினர்களுக்கு கல்வி கற்பிப்பது, களங்கத்தைக் குறைத்து , சுகாதார அமைப்புடன் ஈடுபாட்டை மேம்படுத்தலாம். சமூக மற்றும் அரசியல் தலைவர்கள் இந்தத் தகவலைப் பயன்படுத்தி, மக்கள் தொகை அளவில் மனநோய் அபாயத்தைக் குறைக்கும் கொள்கைகளை மாற்றலாம் மற்றும் நிறைவேற்றலாம். உயிரியல் ரீதியாக தகவலறிந்த கவனிப்பு மிகவும் துல்லியமான சிகிச்சைக்கு வழிவகுக்கும் மற்றும் விளைவுகளை மேம்படுத்தலாம்.
